Хрыстос выйшаў з храму і там недалёка
За местам на ўзгорак пайшоў,
З трывогаю ў сэрцы і з сумам глыбокім
Наўчаў Сваіх выбраных сяброў.
– Скажы нам, Настаўнік, апошняе слова,
Пакуль яшчэ з намі жывеш;
Скажы нам, Настаўнік, калі гэта будзе,
Калі Ты судзіць людзей прыйдзеш?
– Пашырацца чуткі пра войны, паўстаньні,
Але не канец то яшчэ,
Бо голад і мор і нягоды настануць,
І кроў ручаямі пацячэ.
Паменшыцца вера, аслабне надзея,
У сэрцах пагасне любоў,
Узьнімецца ў свеце страшная завея,
Браты адракуцца ад братоў.
Калі ж вы агіду ўбачыце ў храме,
То ведайце: суд пры дзьвярах;
Чувайце, каб веры не ўтрацілі самі,
Сьвяціце і праганяйце змрок.
У той час захочацца сьмерці ім скорай,
Ды смерць ад людзей уцячэ;
І будуць маліцца: абрынцеся, горы,
Схавайце ад Божых нас вачэй!
Урэшце, народы угледзяць Ісуса,
Ён будзе са славай ісьці…
На голас Ягоны пакорна зьбяруцца
Пачуць прызначэньне ад Судзьдзі.