1 КУПЛЕТ:

Калі глядзіш у вышыню,

Там зоркі мігцяць, маўкліва сьвецяць на зямлю.

Суціш імклівых думак бег,

І гэты абшар раскажа праўду пра цябе.

Калісьці Бог стварыў наш сьвет,

Нябёсы Свае на гэтую зямлю спусьціў.

Ласкавы позірк, шчырасьць слоў

Краналі цябе. Заўсёды быў ты з Ім, любіў;

1 ПРЫСЬПЕЎ:

    А Ён казаў: «Будзь са Мной, з табой я буду вечна.

    Кожны дзень чакаю Я сустрэчы.

    Бо любоў Мая табе належыць.

    Зноў і зноў кажу, што ты – Мой лепшы.»

2 КУПЛЕТ:

Што раптам здарылася тут?

Чаму ўсе маўчаць, калі усё вакол крычыць?

Крыжуюць веру – Божы дар,

Марнуюць жыцьцё, якое даў Сьвяты Ўладар.

2 ПРЫСЬПЕЎ:

    Ня чуюць: «Будзь са Мной, з табой я буду вечна.

    Кожны дзень чакаю Я сустрэчы.

    Бо любоў Мая табе належыць.

    Зноў і зноў кажу, што ты – Мой лепшы.»

3 КУПЛЕТ:

Калі сьціскае сэрца боль,

Няма сіл ісьці і верыць у любоў, каб жыць,

Я ўспамінаю, як Ты йшоў

Маўкліва на крыж, каб сёньня мелі моц любіць.

3 ПРЫСЬПЕЎ:

    І я кажу: «Будзь са мной, з Табой я буду вечна.

    Кожны дзень чакаю я сустрэчы.

    Бо любоў мая Табе належыць.

    Зноў і зноў кажу, што Ты – мой лепшы.»