1 КУПЛЕТ:

У нябёсах – месяца сьвятло,

Зямлю ад стомы так лагодзіць.

Ў цесьлярова сьціплае жытло

Бязгрэшная душа ўваходзіць.

ПРЫСЬПЕЎ:

Тут, на зямлі, між нас пражыў

Нядоўгі век Свой,

Свой горкі келіх з намі піў,

Забраўшы боль.

Вянок Ён з церняў апрануў

За нашу ганьбу,

Ды веры ты ня даў Яму,

А даў каму?

2 КУПЛЕТ:

Цудаў мноства ў сьвеце Ён тварыў –

Мы як дзеці іх чакалі.

Ён да сэрцаў чыстых гаварыў,

Людзі верыць не жадалі. Гналі.

МОСТ:

Погляд затаіў і зман душы,

Ня здрадзіў Ён, і за нас

Маўкліва йшоў на крыж.